Jullie zullen het wel vreemd hebben gevonden dat ik ineens na 5 december geen nieuwe post meer heb gemaakt en ook niet op jullie blogs heb gereageerd.
Die dag is onverwacht mijn 89 jarige moeder in het ziekenhuis opgenomen. Ze was zo erg benauwd dat de zorg het niet vertrouwde. Wij (mijn broer en ik) werden opgetrommeld maar aanvankelijk leek het met medicatie wel op te knappen. Die zondag ging het geestelijk mis, ze raakte in een delier, begreep niet waarom ze in het ziekenhuis was. s'Avonds werden we weer opgeroepen en we bleven tot in de nacht maar daar werd ze boos om want volgens haar ging ze nog niet dood, er was dus geen acceptatie van haar kant dat het slecht ging. De volgende dag kregen we van de artsen te horen dat het snel bergafwaarts ging en gelukkig had mijn moeder het toen ook geaccepteerd. Dinsdags zijn we er t/m de volgende morgen bij geweest, ook zoon en schoondochter zijn er op tijd bijgekomen en zo hebben we heel goed afscheid kunnen nemen voordat ze met de medicatie stopten. We waren getuige van een heel gevecht tegen de dood
Vandaag was de crematie en hebben wij onze 'opdracht' jegens onze moeder volbracht. Vanwege corona in heel klein comité hebben we een heel mooi afscheid gehad.
Wij hebben er vrede mee, het is goed zo. Mijn moeder heeft een mooi leven gehad en heeft er uitgehaald wat er in zat en met veel plezier in haar leven dus dat is mooi terugkijken voor ons.
Ik weet niet wanneer ik weer volop bloggen kan want er komt natuurlijk veel op ons af, haar appartement moet worden uitgeruimd.
Nu zag ik ook dat ik de eerste plaats heb behaald bij DCL met mijn schommel-engeltjes! Superleuk natuurlijk.
groetjes van Ank